Γλωσσική και ψυχαναλυτική μαεστρία

Ακόμη ένα βιβλίο παλαιότερο που θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να μιλήσει κανείς γι’ αυτό, έστω κι αν έχουν περάσει 3 χρόνια από την έκδοσή του. Απεχθάνομαι το εφήμερο στο οποίο είναι καταδικασμένα τα βιβλία καθώς εξαφανίζονται με την επέλαση των καινούριων. Γι’ αυτό και κατά καιρούς ανατρέχω σε παλιότερα υπενθυμίζοντάς τα. Όπως τώρα με το βιβλίο του Κώστα Ακριβού «Σφαίρα στο βυζί» από τις εκδόσεις «Κέδρος» του 2003. Το βιβλίο προσέχτηκε όταν κυκλοφόρησε, ο Ακριβός άλλωστε είναι ένας δόκιμος συγγραφέας με 9 βιβλία στο ενεργητικό του, αν δεν κάνω λάθος.
Το «Σφαίρα στο βυζί» είναι ένα τολμηρό εγχείρημα καθώς αποτελείται από 9 αφηγήματα που περιγράφουν 9 διαφορετικές προσωπικότητες δίνοντας λόγο στις ίδιες. Έτσι η Ναυσικά από την Οδύσσεια του Ομήρου, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Τζέημς Τζόυς, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Τόμας Μαν, ο Κωστής Παλαμάς, ο Νίκος Καζαντζάκης και η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ αυτοαναλύονται με ένα λόγο άμεσο, προφορικό και απόλυτα ταιριαστό στην εποχή του καθενός. Κοντά σ’ αυτούς κι ένας περιπλανώμενος γύφτος με το δικό του γλωσσικό ιδίωμα. Καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή ότι ο Ακριβός δεν χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να περιγράψει αλλά την υπηρετεί και την αναδεικνύει σε υψηλότατο εργαλείο. Παράλληλα με τη γλώσσα ο Ακριβός επιδεικνύει μια ψυχαναλυτική μαεστρία καθώς με φροϋδικό, θα έλεγα, τρόπο εμβαθύνει στα μύχια των χαρακτήρων του αποδομώντας τους χωρίς ποτέ να τους υποτιμά. Αντίθετα διακρίνονται πολλές φορές ίχνοι λυρικής διάθεσης που συγκινούν. Για όσους αρέσκονται σε λίγο πιο «δύσκολες» λογοτεχνικές απολαύσεις.
Παραθέτω το κείμενο από το οπισθόφυλλο.
«Πώς γεννιούνται οι λέξεις που η μοίρα το 'χει γραμμένο να γίνουν βιβλίο; Πότε αρχίζει για τους ποιητές ή «άλλη» ζωή, η μυστική και αθέατη; Ποιά είναι η βαθύτερη σχέση ανάμεσα στον έρωτα και στη γραφή; Στήνονται γέφυρες κα περάσματα ή μόνο σύνορα, εμπόδια και απαγορεύσεις;Τα πρόσωπα αυτού του βιβλίου, που είδαν το αίμα τους να μεταμορφώνεται σε μελάνι, χαράζουν τη δική τους εκδοχή: η ομηρική Ναυσικά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Τζέημς Τζόυς, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Τόμας Μαν, ο Κωστής Παλαμάς, ο Νίκος Καζαντζάκης και η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.Μαζί τους κι ένας άσημος, περιπλανώμενος γύφτος. Αυτός όμως μεγαλουργώντας όχι με τη γραφίδα αλλά με το ατίθασο όργανό του, ένα ντούρο μελιστάλαχτο κλαρίνο...»