Ένας Έλληνας Έκο!

Γύρισα από τις διακοπές μου έχοντας για πρώτη φορά στη ζωή μου διαβάσει ελάχιστα βιβλία. Προσπαθώντας να επιλέξω μερικά που να μου υπόσχονται ψυχαγωγία κάποιου επιπέδου από όσα κυκλοφόρησαν το καλοκαίρι, καινούρια ή επανεκδόσεις παλιότερων κειμένων, κατέληξα να πάρω μαζί μου μια εντυπωσιακά ελαφριά τσάντα. Απ' αυτά θα αρχίσω.
Το ιστορικό μυθιστόρημα τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως γνωρίζει έξαρση. Δεν θα συμφωνήσω με κάποιους "συναδέλφους" που το εξηγούν αυτό ως "αναγκαστική" στροφή των συγγραφέων προς το παρελθόν διότι δεν υπάρχουν ενδιαφέροντα γεγονότα σήμερα. Θα το εξηγήσω πιο απλά. Το ιστορικό μυθιστόρημα έχει έξαρση διότι όλα στην εποχή μας βρίσκονται σε έξαρση! Η διαφθορά, το έγκλημα, η παιδεραστία, η παρελθοντολογία, η μελλοντολογία, η μαγεία, η αθεϊα, η θρησκοληψία και άλλα. Έχει λοιπόν τη θέση του και το ιστορικό μυθιστόρημα. Το οποίο τελευταία έχει υποστεί τονωτικές ενέσεις και από την αστυνομική λογοτεχνία. Έτσι πρόσφατα έχει δημιουργηθεί ένα υβριδικό είδος που μπορεί κανείς να πει ότι ξεκίνησε από το παγκόσμιο μπεστ σέλλερ του Έκο, "Το Όνομα του Ρόδου". Να λοιπόν που έχουμε κι εμείς τον Ουμπέρτο Έκο μας που δεν είναι άλλος από τον καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου στην έδρα της Βυζαντινής Λογοτενίας Παναγιώτη Αγαπητό. Το βιβλίο του "Ο Χάλκινος Οφθαλμός" από τις εκδόσεις Άγρα είναι μια βυζαντινή ιστορία μυστηρίου. Ο Αγαπητός είναι φυσικά πολύ καλός γνώστης της εποχής την οποία ανασυνθέτει θαυμαστά. Αναφέρεται στην εποχή της εικονομαχίας που ταλάνιζε για αιώνες τον βυζαντινό κόσμο. Ένα ακόμη από τα ατού του βιβλίου είναι η καλή πλοκή του σαν αστυνομικό. Οι αντιρρήσεις μου αφορούν την υπερβολική σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα του, το οποίο κατά τη γνώμη μου θα ήθελε μια πιο χαλαρή προσέγγιση δεδομένου ότι δεν είναι διατριβή. Μιλάμε ουσιαστικά για αστυνομικό μυθιστόρημα και μάλιστα εποχής που θα περίμενε ο αναγνώστης να βρει μια χαριτωμένη ελαφράδα και μια ειρωνική διάθεση, απόλυτα ταιριαστές στο είδος. Ίσως στο επόμενο βιβλίο του να έχει κατακτήσει ένα λιγότερο βαρύγδουπο ύφος και να έχει σχηματίσει περισσότερο ολοκληρωμένους ήρωες. Κατά τα άλλα το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί ευχάριστα γιατί συνδυάζει την ιστορική γνώση με την ψυχαγωγία. Και μια τελευταία μου διαπίστωση: Όλο και περισσότεροι καθηγητές πανεπιστημίου αρχίζουν να υπηρετούν το λαϊκό είδος που είναι το μυθιστόρημα. Οπότε περιμένουμε την άνθιση του campus novel και στη χώρα μας.
Παραθέτω το κείμενο από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
'Στα χρόνια του βασιλέα Θεοφίλου (829-842) η έριδα της Εικονομαχίας συνεχίζει να διχάζει τη βυζαντινή κοινωνία. Οι συνεχείς επιδρομές των Αράβων στη Μικρά Ασία έχουν αποσταθεροποιήσει το κράτος. Στα Βαλκάνια επικρατεί μια εύθραυστη ηρεμία για όσο καιρό διαρκεί η συνθήκη ειρήνης με τον ηγεμόνα των Βουλγάρων.Θεσσαλονίκη, Ιανουάριος του 833: Με εντολή του βασιλέα, ο πρωτοσπαθάριος Λέων συνοδεύει στη Θεσσαλονίκη τον στρατηγό που πρόκειται να αναλάβει διοικητής της ευρύτερης περιφέρειας, αλλά ο πραγματικός σκοπός της επίσκεψής του είναι να ενημερωθεί από κοντά για τις δραστηριότητες του εικονόφιλου αρχιεπισκόπου της πόλης. Άθελά του ο Λέων γίνεται μάρτυρας μιας δυσάρεστης σκηνής ανάμεσα στον προσωρινό τοποτηρητή της πόλης και τη σύζυγό του. Το επόμενο πρωί ο τοποτηρητής βρίσκεται δολοφονημένος και ο Λέων αναλαμβάνει τη διαλεύκανση μιας φαινομενικά απλής υπόθεσης. Χωρίς να τα γνωρίζει, θα συναντήσει στο πρόσωπο της μοναχής και ποιήτριας Κασσίας μια ευφυέστατη, ίσως και επικίνδυνη, αντίπαλο. Και τότε θα ανακαλυφθεί το δεύτερο πτώμα.Μετά την πρώτη του περιπέτεια στα βάθη της Μικράς Ασίας, ο πρωτοσπαθάριος Λέων πίστευε ότι θα συνέχιζε την ήσυχη ζωή του στη βασιλεύουσα. Όμως η ξαφνική αποστολή στη Θεσσαλονίκη θα τον αναγκάσει να αναθεωρήσει τις απόψεις του για τη δικαιοσύνη και θα τον φέρει αντιμέτωπο με μια οδυνηρή ερωτική ιστορία από το μακρινό παρελθόν του".