Ρεαλισμός χαμηλών τονων

Ο Γιώργος Μπράμος ή σ’ αρέσει πολύ ή δεν σ’ αρέσει καθόλου. Και με το τρίτο του βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων «Άσπρα Γένια» απ’ τις εκδόσεις Καστανιώτη συμβαίνει το ίδιο. Ο Μπράμος έχει περάσει από Ιταλία, από τον κινηματογράφο, από την τηλεόραση, γενικά από τα media, κι έχει μαζέψει εμπειρίες θα έλεγα «ρεαλισμού». Αυτά έχει αφομοιώσει και τα παραθέτει στα διηγήματά του με την δική του ματιά. Ο Μπράμος γράφει για άντρες. Ξέρει καλά την αντρική ψυχολογία, τόσο καλά μάλιστα (το έχει αποδείξει και με την προηγούμενη συλλογή διηγημάτων του «Το βρεγμένο ρούχο») που μπορεί να πάρει απόσταση απ’ αυτήν και να την κοιτάξει με καθαρό μάτι. Νεορρεαλιστής, πυκνός, χαμηλών τόνων μιλάει χωρίς φιοριτούρες για τη ζωή μετά τα 50. Τα εννέα διηγήματα της συλλογής λένε την ιστορία 9 αντρών που η ζωή τους ξεγέλασε, οι ευκαιρίες δεν ήρθαν, κι αν ήρθαν ήταν αργά, για τη θλίψη και την πίκρα που συνοδεύει την ηλικία, για το μίσος που εκρήγνυται σχεδόν χωρίς λόγο και φτάνει μέχρι το φόνο, για τις εμμονές, για την παραίτηση. Όμως το ίδιο το βιβλίο δεν είναι θλιμμένο. Είναι στιβαρό και σφίζει από αλήθεια. Νομίζω το καλύτερο βιβλίο του Μπράμου. Αν η πραγματική ζωή έχει γοητεία ο Γ.Μ. την έχει μεταφέρει στις σελίδες του.
Παραθέτω το κείμενο από το οπισθόφυλλο του βιβλίου. «Ένας άνεργος που πιστεύει στα άστρα. Ένας λιμενικός που κρύβει μια λαθρομετανάστρια. Ένας γέρος που κόβει βόλτες στην κεντρική πλατεία της υγρής πόλης. Ένας υπάλλλος που επισκέπτεται τους παλιούς του φίλους στην επαρχία. Ένας παλιός αριστερός που ερωτεύεται ένα νέο κορίτσι. Κάποιος που στα γενέθλιά του απαρνείται τον απαγορευμένο καρπό?».