Ιδιότυπη αλλά "ροζ"

Η Λένα Διβάνη είναι μια αεικίνητη 50χρονη γυναίκα που γράφει σχεδόν τα πάντα και ακατάπαυστα. Άρθρα, δοκίμια, μυθιστορήματα, μελέτες, θεατρικά έργα και βρίσκεται με κάθε καινούριο γραπτό της στον αφρό των ΜΜΕ. Γεννήθηκε στο Βόλο το 1955 και είναι επίκουρη καθηγήτρια της Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική Σχολή Αθηνών και μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ασχολείται με τη μελέτη του εθνικισμού και των μειονοτήτων και έχει δημοσιεύσει τέσσερις ιστορικές μελέτες. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1990. Το 1995 η πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Γιατί δε μιλάς για μένα;» απέσπασε το βραβείο "Μαρίας Ράλλη" για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς. Έκτοτε δημοσιεύει σχεδόν κάθε χρόνο βιβλίο, συνήθως νουβέλες που χαρακτηρίζονται από το γυναικείο θέμα τους. Η νέα της νουβέλα από τις εκδόσεις «Μελάνι» τιτλοφορείται «Νάντια» και ήδη έχει παρουσιασθεί από τις βιβλιοσελίδες των εφημερίδων. Όπως τα περισσότερα μυθιστορήματα-νουβέλες της έχει στο επίκεντρό της μια γυναίκα που ταλαιπωρείται από τη σύγχρονη ζωή που επιφυλάσσει τεράστια προβλήματα στο γυναικείο φύλο ιδιαίτερα όταν αποφασίζει να ξεφύγει από τα παραδοσιακά στερεότυπα. Υπηρετεί μια λογοτεχνία που ελάχιστα απέχει από τη «ροζ» αν εξαιρέσει κανείς ένα ιδιαίτερο χιούμορ που διαθέτει η συγγραφέας και κάποιες προσπάθειες να ξεπεραστούν τα κλισέ. Η «Νάντια» παρόλο που αποτελεί το ένατο ή δέκατο αν δεν κάνω λάθος βιβλίο της, δεν κατόρθωσε να ξεφύγει από την πεπατημένη της συγγραφέως. Η ηρωίδα της εργάζεται σε κατάστημα καλλυντικών και ασφυκτιά από την καταπίεση της ασφάλειας που της παρέχει το σπίτι της και η μητέρα της Νίκη, ο αρραβωνιαστικός της Τάσος, η εργοδότριά της και η ίδια η δουλειά της που της έχει «φορέσει» τη μάσκα ομορφιάς μιας εταιρίας καλλυντικών ευρείας κατανάλωσης. Το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί και διαφημιστική μπροσούρα του Χόντος Σέντερ. Οι αντιξοότητες που αντιμετωπίζει η Νάντια σιγά αλλά σταθερά θα την οδηγήσουν στην τρέλα. Ο τρόπος πιθανώς θα πρέπει να θεωρηθεί συμβολικός διότι είναι κομμάτι οξύμωρο αφ’ ενός το ποιόν της ηρωίδας και αφ’ ετέρου η παράνοια στην οποία οδηγείται. Οι χαρακτήρες εξακολουθούν να είναι σχηματικοί και οι καταστάσεις σπρωγμένες για να οδηγηθούν εκεί που η συγγραφέας θα μπορέσει να ολοκληρώσει το σχόλιό της περί του σημερινού κοινωνικού κατεστημένου. Κι όμως οι ιστορικές μελέτες της θεωρούνται αξιόλογες και σοβαρές. Τι είναι στ’ αλήθεια αυτό που σπρώχνει έναν καθηγητή πανεπιστημίου να βγάζει τα βράδια την τήβεννο για να πλατσουρίζει στην απέραντη βαθιά θάλασσα της λογοτεχνίας;
Ένα βιβλίο που θα κάνει γρήγορες καλοκαιρινές πωλήσεις στον γυναικόκοσμο της τάξης της Νάντιας. Μια πρόταση γρήγορης προώθησης χωρίς παρεξήγηση. Να πωλείται στα καταστήματα Χόντος σε ειδικό σταντ με δώρο μια μάσκα ομορφιάς ή ένα αντιηλιακό.
Παραθέτω το κείμενο από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
«Η Νάντια είναι 22 χρόνων. Είναι αισθητικός της Clinique. Δουλεύει στον Χόντο της Ερμού. Η Νάντια ζει μια κανονική ζωή. Έχει μια οικογένεια που την προστατεύει, μια δουλειά που της αρέσει, φίλες που τη συντροφεύουν, τον Τάσο που την αγαπάει. Η Νάντια κανονικά θα ήταν ένα κορίτσι σαν όλα τα άλλα. Αλλά δεν είναι. Η Νάντια κανονικά θα ήταν ευτυχισμένη. Αλλά δεν είναι».