Ελαφριά αλλά καθόλου εύπεπτα

Στα χρόνια των σπουδών μου μαζί με τα υποχρεωτικά διαβάσματα υπήρχαν πάντα πάνω στο γραφείο μου και μερικά αστυνομικά μυθιστορήματα για να με ξεκουράζουν ή για να με προβληματίζουν περισσότερο, αν θέλετε. Ήταν όλα ξένων συγγραφέων εκτός από του Γιάννη Μαρή, ο οποίος άνοιξε το δρόμο στο καθαρά ελληνικό αστυνομικό. Μετά τις σπουδές μου τα παράτησα γιατί τα βαρέθηκα. Βέβαια από τότε μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και οι υποθέσεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων δεν διαδραματίζονται αναγκαστικά στο?Κολωνάκι και δεν αφορούν πάντα αστικές ιστορίες τριγώνων ή κληρονόμων. Ώσπου τις προάλλες διάβαζα κάπου για τον γνωστό Ιταλό συγγραφέα Μάσσιμο Καρλότο, που στην πατρίδα του είχε κατηγορηθεί ως δολοφόνος και «τρομοκράτης» και πέρασε αρκετά χρονάκια στη φυλακή μέχρι να απελευθερωθεί με τη συνδρομή του Χόρχε Αμάντο και του Νορμπέρτο Μπόμπιο. Ο Καρλότι λοιπόν λέει σε μια συνέντευξή του ότι: «Tο αστυνομικό μυθιστόρημα είναι το αληθινό ρεπορτάζ. Στην Ιταλία δεν υπάρχει πια η ερευνητική δημοσιογραφία· έτσι το αστυνομικό μυθιστόρημα, όπως και το νουάρ, έχουν γίνει εκτός των άλλων εργαλεία πληροφόρησης, υπό την έννοια ότι ο συγγραφέας διαλέγει να εξιστορήσει γεγονότα που συνέβησαν πραγματικά, με στόχο να τα αποτυπώσει πιστά...»
Η αλήθεια είναι ότι στα αστυνομικά τελευταία είχα μείνει πίσω. Έτσι αποφάσισα να διαβάσω τα πιο πρόσφατα των Ελλήνων μυθιστοριογράφων και διαπίστωσα με ευχάριστη έκπληξη ότι αυτή η νέα πραγματικότητα του αστυνομικού μυθιστορήματος έχει περάσει και στη χώρα μας και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Προτείνω λοιπόν αυτά που διάβασα σαν καλοκαιρινή έναρξη διαβασμάτων σχετικά ελαφρών αλλά καθόλου εύπεπτων.
-"Ο Θεός φυλάει τους άθεους" του Πέτρου Μαρτινίδη από τις εκδόσεις Νεφέλη. Ένα ενδιαφέρον θρίλερ σχετικό με τη διαφθορά που σκηνοθετεί θαύματα και αγιοποιεί σκηνώματα δοσμένο με καλές δόσεις μυστηρίου για να μπορεί ο αναγνώστης να μαντεύει σιγά σιγά μαζί με τον ήρωα. Ο Μαρτινίδης είναι καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και άρχισε να δημοσιεύει το 1998 μπλέκοντας τη νουάρ ατμόσφαιρα με τον κόσμο της ακαδημαϊκής κοινότητας. Παραθέτω το κείμενο από το εξώφυλλο του βιβλίου. Θεωρώ ότι αυτό βοηθάει για όσους ενδιαφερθούν για το βιβλίο και το έχω κάνει πάλι σε προηγούμενο ποστ. «Νύχτα 8ης Μαρτίου 2005 -νύχτα της "μεγάλης αγρυπνίας" για την συμφιλίωση λαού και κλήρου, μετά από μακρά περίοδο σκανδάλων- κι ένα θαύμα συντελείται στον ναό της Μητρόπολης στη Θεσσαλονίκη, ξεσηκώνοντας μιαν έκρηξη πίστης. Κάποιος που δηλώνει δημόσια ότι αμφισβητεί αν είναι "εκ Θεού" αυτό το θαύμα έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά περιπετειών, που τον φέρνουν επανειλημμένα στο χείλος του θανάτου. Οι αλλεπάλληλες διασώσεις του, ωστόσο, συνιστούν ένα θαύμα που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει.»
-«Βασικός Μέτοχος» του Πέτρου Μάρκαρη από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Μια θαλασσοπειρατεία που γίνεται από άγνωστους σε ελληνικό επιβατηγό ανοιχτά της Σούδας μπλέκει αστυνομία και αντιτρομοκρατική, Αμερικάνους και Ρώσους πράκτορες, και φυσικά τον αστυνόμο Χαρίτο σε μια προσπάθεια να λύσουν το μυστήριο. Που όλο και μπλέκεται περισσότερο καθώς ένας διαφημιστής βρίσκεται νεκρός στην Αθήνα. Το θέμα έχει να κάνει με την κυρίαρχη δύναμη των ΜΜΕ και αποτελεί σχόλιο της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Ο Πέτρος Μάρκαρης γνωστός θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής άρχισε να γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα το 1995 με θέματα πάντοτε κοινωνικά, όπου η αστυνομική πλοκή δεν είναι παρά ένα πρόσχημα. Παραθέτω το κείμενο από το εξώφυλλο του βιβλίου. «Για τον αστυνόμο Χαρίτο τα καλά νέα έρχονται ένα ένα. Τα κακά όλα μαζί. Δεν προλαβαίνει να χαρεί για το διδακτορικό της Κατερίνας, της κόρης του, και αυτή πέφτει θύμα τρομοκρατικής ενέργειας. Άγνωστοι καταλαμβάνουν ένα πλοίο έξω από τη Σούδα και κρατάνε ομήρους τριακόσιους επιβάτες. Ο Χαρίτος τρέχει στην Κρήτη για να παρακολουθήσει από κοντά την επιχείρηση διάσωσης των ομήρων. Την ίδια στιγμή όμως, ένας μανιακός στην Αθήνα αρχίζει να σκοτώνει διαφημιστές στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ο Χαρίτος επιστρέφει στην Αθήνα και προσπαθεί να ανακαλύψει και να συλλάβει τον δολοφόνο, που θέλει να τινάξει το τηλεοπτικό σύστημα στον αέρα, ενώ το μυαλό του είναι στην Κρήτη, κοντά στην κόρη του...»
-Και κάτι άσχετο εκ πρώτης όψεως με τα αστυνομικά αλλά σχετικό με το? μυστήριο. Πήρα κάποια μηνύματα στο μέιλ μου σχετικά με το προηγούμενο ποστ και την κα Χαρτουλάρη από ανώνυμους. Δεν ήξερα ότι μπορεί κάποιος να παραμένει ανώνυμος στέλνοντας μέιλ. Το έμαθα και αυτό. Και θέλω να απαντήσω σ’ αυτά τα μέιλ ότι το γεγονός ότι διατηρώ την ανωνυμία μου δεν είναι από μια διάθεση να κατηγορήσω τους πάντες και τα πάντα. Δεν έχω κλείσει ακόμη μήνα στη μπλογκόσφαιρα και έχω πει νομίζω κάμποσα θετικά και λιγότερα αρνητικά. Αν έδωσα αυτή την εντύπωση ζητώ ταπεινά συγνώμη. Η πρόθεσή μου σαν μπλόγκερ είναι, και το έχω δηλώσει και αλλού αυτό, όσο μπορώ πιο ανεπηρέαστα να λέω τη γνώμη μου, αν αυτή αφορά κανέναν. Και για όσο διάστημα αντέξω. Και ευχαριστώ όσους κάνουν τον κόπο και χάνουν τον πολύτιμο χρόνο τους να με διαβάζουν.