Ενδιαφέρουσα ηθογραφία

Ο Δημήτρης Καλαβρής είναι ένας νέος συγγραφέας από τη Χαλκίδα που παρουσιάζει από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Άγγελος τιμωρός». Πρόκειται για ένα ηθογραφικό μυθιστόρημα που ζωντανεύει τα ήθη και έθιμα της Ηπείρου τη δεκαετία του ’40 αλλά και τη δεκαετία του ’70 καθώς η ιστορία που διηγείται ο συγγραφέας κινείται σε δυο χρονικά επίπεδα. Στο πρώτο παρακολουθούμε την τραγική ιστορία ενός παιδιού με το όνομα Μάριος, που λόγω μιας ιδιομορφίας της φύσης ?έχει μια λευκή τούφα στα μαύρα του μαλλιά- οδηγείται με παγανιστικό τρόπο σε μια θυσία από τους συμπατριώτες του οι οποίοι τον θεωρούν «εκλεκτό». Ενώ στη δεύτερη χρονική περίοδο αναδύεται η ιστορία ενός άλλου Μάριου που από την Αμερική έρχεται στην Ήπειρο να βρει μια χαμένη αγάπη του ?τη Χαρά- που είχε εξαφανιστεί την ημέρα των βομβαρδισμών από τους Γερμανούς, που δεν ήταν άλλη παρά η ίδια η μέρα της θυσίας του μικρού Μάριου. Το τέλος είναι ανατρεπτικό με έναν τρίτο Μάριο που θα εμφανιστεί σαν άγγελος τιμωρός να αποκαταστήσει τη χαμένη τάξη.
Το βιβλίο έχει το προτέρημα της καλής γραφής, άνετα κατηγοριοποιείται στα «καλά βιβλία». Μεταξύ δαιμόνων, χριστιανών, ηθών και εθίμων παλιών ακολουθεί την παραδοσιακή ηθογραφία και αναδεικνύει μια γοητεία που υπήρχε πάντα στα μέρη εκείνα της ελληνικής επαρχίας. Μια αδυναμία στο μυθιστόρημα του Καλαβρή βρίσκεται στην λεπτομερή περιγραφή όσων διηγείται, πράγμα που κουράζει τον αναγνώστη και δεν τον αφήνει να απολαύσει τα επίπεδα του έργου του. Αξίζει όμως να διαβαστεί γιατί πρόκειται για βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου που δίνει δείγματα μιας ώριμης, συνειδητοποιημένης γραφής. Αποτέλεσμα σεμιναρίων δημιουργικής γραφής; Αν η δημιουργική γραφή βοηθάει σ’ αυτό το επίπεδο καλώς να έρθει. Σίγουρα όμως προϋποθέτει αυτό που θα λέγαμε «στόφα συγγραφέα». Διαφορετικά θα έχουμε καλογραμμένα «άψυχα» βιβλία. Κάθε άλλο όμως παρά σ' αυτή την κατηγορία των "άψυχων" ανήκει το βιβλίο του Καλαβρή.
Παραθέτω το κείμενο από το οπισθόφυλλο του βιβλίου.
«Η ψυχή του πλήγιασε χρόνια πριν. Διάλεξε να κρυφτεί, να φύγει για μια Νέα Υόρκη που έδινε τότε αβίαστα άσυλο σε μπερδεμένους ανθρώπους με παράξενες ιστορίες πίσω τους. Ορκιζόταν πως δεν θα επέστρεφε, αλλά οι επιστροφές είναι αυτές που δίνουν την εύκολη λύση της τραγωδίας...Του φταίξανε πολλά... Το χωριό του, που ήταν λίγο πιο ιδιότροπο απ' τα άλλα, λίγο πιο μαγικό, με μια δικιά του θεωρία για το παιδί που γεννιέται με το σημάδι της μοίρας και πρέπει να θυσιαστεί.»