Monday, October 01, 2007

Δεξιοτεχνία στο... αριστερό χέρι.

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος τα τελευταία χρόνια έχει μια εμμονή και μ’ αυτήν πορεύεται στη λογοτεχνική του πορεία: Την αρχαιότητα. Κι έχει και άλλη μια: Τη γαλλόφωνη κουλτούρα. Και μ’ αυτήν επίσης πορεύεται. Και καλά κάνει. Η μείξη του πετυχαίνει αρκετές φορές. Όχι βέβαια πάντα, διότι τίποτα δεν πετυχαίνει πάντα, ιδιαίτερα με τους ρυθμούς που θέλει να βρίσκεται στις προθήκες και αυτός. Δεν θα ξαναθίξω το θέμα διότι νομίζω ότι γίνομαι πλέον κουραστικός χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα πάψω να πιστεύω στην ευεργετική αποχή έστω για δυο τρία χρόνια των συγγραφέων από τους πάγκους. Στο τελευταίο μυθιστόρημά του «Το αριστερό χέρι της Αφροδίτης» από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, ο Θεοδωρόπουλος έβαλε τον πήχυ του πολύ ψηλά. Θέλησε να συνδυάσει την αίγλη της ελληνικής αρχαιότητας, με την φιλοσοφική διερεύνηση του τι σημαίνει ένα έργου τέχνης και με το ανακάτεμα των Γάλλων σε μια προσπάθεια να φτιάξει ένα θρίλερ μέσα στο ρεαλιστικό ιστορικό πλαίσιο των παραμονών της ελληνικής επανάστασης του 1821 που να προσελκύει ένα πλατύτερο κοινό. Σα να λέμε 4 καρπούζια σε μια μασχάλη. Δύσκολο έργο με απαιτήσεις όχι μόνο συγγραφικές αλλά και αναγνωστικές. Χρειάστηκε υπομονή για να γραφτεί –είναι φανερό- αλλά χρειάζεται και μεγαλύτερη υπομονή για να διαβαστεί. Το ανακάτωμα του δοκιμιακού λόγου με το μυστήριο είναι πάλι εδώ. Η ορθή γλώσσα, τα νοήματα αλλά και η ενίοτε γρήγορη εναλλαγή είναι παρόντα. Με λίγη καλή προσπάθεια ο αναγνώστης θα γοητευτεί από το παραμύθι και το σασπένς αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ο συγγραφέας ήθελε να πετύχει μόνον αυτό.

Παραθέτω το κειμενο από το οπισθόφυλλο.

«Κανείς δεν την έψαχνε, κανείς δεν την περίμενε, κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή της, όμως μόλις την είδαν την αναγνώρισαν σαν «έτοιμοι από καιρό», σαν να υπήρχε μια θέση κενή γι' αυτήν στον κόσμο της σύγχρονης εποχής που την υποδέχθηκε.

Η τυχαία ανακάλυψή της τον Απρίλιο του 1820 από τον έλληνα Γιώργο Κεντρώτα, η απαγωγή της από τους Γάλλους μνηστήρες της και η μεταφορά της στο Λούβρο αποκαλύπτουν ένα μόνον μέρος του μυστικού της Αφροδίτης της Μήλου, της ντίβας που συνεχίζει δύο αιώνες μετά την αναγέννησή της να σαρώνει τις προτιμήσεις του κοινού.

Ποιος και γιατί την πρωτοβάφτισε Αφροδίτη; Ποια ήταν η τύχη των απαγωγέων της; Ποιος ο ρόλος του Έλληνα συλλέκτη αρχαιοτήτων Νικολάκη Μουρούζη; Και αν όντως βρέθηκε το αριστερό χέρι της με το «μήλον της έριδος», τότε ποιος το πήρε και πού χάθηκε;

Το πραγματικό μυστικό της Αφροδίτης το κρύβει η ίδια της η μορφή. Η ιστορία της είναι η ιστορία της αναγέννησης ενός αριστουργήματος λίγους μήνες πριν ξεκινήσει ο αγώνας για την Αναγέννηση της νέας Ελλάδας, στην Ευρώπη της Ιεράς Συμμαχίας.»

5 Comments:

Blogger Βαγγέλης Μπέκας said...

Θυμάμαι κάποτε που χα πάει στη Μύλο διακοπές με μια πρώην.

Ταξιδάκι… μην τυχόν σώσουμε τη χαμένη σχέση μας.

Ένα από εκείνα τα βράδια είδα στον ύπνο μου το άγαλμα της Θεάς Αφροδίτης με… χέρι!
Το χέρι ήταν παραμορφωμένο και ξεχείλιζε σκουλήκια.
Πήρα λοιπόν ένα δρεπάνι και το έκοψα, δίχως δισταγμό!

8:27 pm  
Blogger bibliofagos said...

Δεξιοτεχνια στο δρεπάνι, αγαπητέ. Εφιάλτικό όνειρο όντως. Χαίρομαι που με επισκεφθήκατε.

12:46 am  
Blogger Πάπισσα Ιωάννα said...

Βιβλιοφάγε, διαβάζω κι εγώ τώρα τον Θεοδωρόπουλο και δείχνω υπομονή να δω πού θα οδηγήσει, αν οδηγήσει, αυτή η δοκιμιακή μυθοπλασία κουντερικού (ελαφρά) τύπου.
Τα ξαναλέμε
Πατριάρχης Φώτιος

10:52 pm  
Blogger bibliofagos said...

This comment has been removed by the author.

7:33 pm  
Blogger bibliofagos said...

Πατριάρχη σας εύχομαι καλή ανάγνωση και καλό κουράγιο. Εγώ να δείτε τι διαβάζω τώρα. Για χερουβείμ! Άργησα λίγο αλλά ήταν στο πρόγραμμα. Ίδωμαν.

7:38 pm  

Post a Comment

<< Home

Free Web Site Counter
Site Counter