Αντρική γραφή
Λόγοι ανωτέρας βίας με ανάγκασαν να λείψω στο εξωτερικό για αρκετά μεγάλο διάστημα. Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις πολλές. Δεν υπήρχε χρόνος ούτε για την αγαπημένη ασχολία, το διάβασμα βιβλίων. Είχα πάρει μαζί μου 10 βιβλία, όλα ελληνική λογοτεχνία, που την αγαπώ πολύ, αλλά κατόρθωσα να διαβάσω μόνο ένα. Κι αυτό στο αεροπλάνο της επιστροφής. Ρούφηξα τις 120 σελίδες του χωρίς σταματημό.
Αν υπάρχει αυτό που λέμε αντρική και γυναικεία γραφή, τότε διάβασα ένα αντρικό βιβλίο. Με σκέψεις αντρικές, χιούμορ αντρικό, αντρική περιπέτεια μέσα σε νοσοκομείο. Είναι το νέο
αφήγημα του δημοσιογράφου και συγγραφέα Δημήτρη Γκιώνη «Χωρίς προστάτη» από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ο ήρωας καθημερινός, ένας οδοντογιατρός, που πηγαίνει στο νοσοκομείο για μια τυπική εγχείρηση προστάτη. Κι εκεί αρχίζει η περιπέτειά του. Δεν παθαίνει επιπλοκές, οι γιατροί δεν κάνουν λάθη, δεν τον ταλαιπωρεί ο πόνος και κάτι ιδιαίτερο με την εγχείρηση, ο Γκιώνης θέλει να μιλήσει για άλλα. Οι επισκέψεις είναι που τον ταλαιπωρούν. Οι μικρές, μικροαστικές συνήθειες, τα κατά συνθήκη ψεύδη, η μοναξιά που κρύβουν, η ίδια η ιστορία της ζωής του που περνάει απ’ το μυαλό του καθώς τον βρίσκει εύκολο θύμα στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Μια ανάλυση με χιούμορ της καθημερινότητας της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Ένα ευφυές κείμενο που διαβάζεται ευχάριστα χωρίς περίπλοκες αναλύσεις αλλά με μεγάλη αλήθεια και στοχαστική ματιά. Γλώσσα άμεση, καθαρή, στρωτή. Αναγνωρίσιμες καταστάσεις, ήρωες της διπλανής πόρτας με αισθήματα, μια λογοτεχνία που παριστάνει την ανάλαφρη αλλά κρύβει ευαισθησία και στοχασμό.
Παραθέτω το κείμενο από το οπισθόφυλλο.
«Ένας οδοντίατρος εισάγεται στο νοσοκομείο. Στην αναστάτωση αυτή επιθυμεί μόνο τη μοναξιά, την ησυχία του και τη συντροφιά των βιβλίων. Παρά τη θέλησή του, όμως, η ηρεμία του διαταράσσεται συνεχώς από τους συγγενείς αλλά και τους απρόσμενους επισκέπτες: η σύζυγος και η κόρη, ο μικρός συγκάτοικος στο δωμάτιο, η γιαγιά του μικρού συγκατοίκου, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, δυο μετανάστες από το χωριό, ο παπα-Χρήστος, μέχρι κι ένας καθηγητής πανεπιστημίου, όλοι σαν συνωμότες από το θέατρο σκιών "εισβάλλουν" διαδοχικά στο δωμάτιο, για να τον δουν, για να δείξουν εμπράκτως το ενδιαφέρον τους, αλλά και για να αποκαλύψουν άθελά τους την ιλαροτραγωδία που διέπει τον ανθρώπινο βίο. Με τη "σαρκαστική" ευαισθησία και το υποδόριο χιούμορ που χαρακτηρίζουν και τα προηγούμενα βιβλία του, ο Δημήτρης Γκιώνης συνθέτει και αυτή τη φορά ένα απρόβλεπτο αφήγημα, που διαβάζεται σαν μάθημα ανατομίας της ελληνικής κοινωνίας και, ταυτόχρονα, σαν εκτενές ανέκδοτο, όπου το παράδοξο και το γελοίο αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.»
Labels: ελληνική λογοτεχνία
posted by bibliofagos at 11:01 pm
7 Comments:
Χαίρομαι που τιμάτε το βιβλίο ενός καταξιωμένου συναδέλφου, του Δημήτρη Γκιώνη. Παρότι δεν το έχω διαβάσει ακόμη, είμαι σίγουρη για το περιεχόμενο κρίνοντας απο την προηγούμενη εργογραφία του.
Ο Δημητρης Γκιώνης είναι σπουδαίος δημοσιογράφος, συναδελφικός συνάδελφος. Εχει διδάξει την ηθική της δημοσιογραφίας σε τρείς γενιές δημοσιογράφων.
Θέλω να τον συγχαρώ δημόσια και να τον καλέσω στο Μόντρεαλ να παρουσιάσει το βιβλίο του, εδώ που πέρασε τη σκληρή γραμμή της νιότης.
Συγχαρητήρια σε κείνον και σε σάς για την επιλογή.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Δεν τον γνωρίζω προσωπικά τον Γκιώνη αλλά με κέρδισε η αμεσότητα της γραφής του. Εύχομαι να αποδεχτεί την πρόσκλησή σας για παρουσίαση στο Μόντρεαλ. Υποθέτω θα υπάρχει μεγάλη κοινότητα ελλήνων. Ίσως να μπορούσαν να κάνουν μια δεύτερη καριέρα κάποια ελληνικά βιβλία στον Καναδά. Δεν ξέρω αν το έχουν σκεφτεί οι εκδοτικοί οίκοι αυτό. Υπάρχει εκεί κάποια κινητικότητα;
Αγαπητέ Βιβλιοφάγε,
Με τη δημοτικότητα των δικών μου πονημάτων εδώ στον Καναδά (λόγω της εντοπιότητας) κατάφερε να διεισδύσει το Ελληνικό Τμήμα Βιβλίων του Ελευθερουδάκη στα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία Chapters-Indigo του Μόντρεαλ και του Τορόντο. Τα τμήματα Ελληνικού Βιβλίου ανανεώνουν τους τίτλους τους 4 φορές το χρόνο όσο δηλαδή και η ελληνική βιβλιοπαραγωγή.(εννοείεται ότι η συλλογή περιλαμβάνει λογοτεχνία, λεξικά, μαγειρική, οδηγούς της Ελλάδας όλων των εκδοτικών οίκων. Παρατηρείται μεγάλη κινητικότητα, αλλά δυστυχώς αυττό το μομέντουμ δεν υποστηρίζεται απο τους φορείς της οργανωμένης παροικίας, διότι περί άλλα τρυβάζουν εδώ.
Αυτό έιναι το έλλειμμά μας. Εδώ η Νέα Υόρκη και δεν μπορεί να στηρίξει το ελληνικό βιβλίο!
Πάντως, ο Δημήτρης Γκιώνης είναι γνωστός και αγαπημένος στο Μόντρεαλ γιατί έζησε και έδρασε τα πέτρινα χρόνια της Επταετίας.
Αγαπητή Ιουστίνη συγχαρητήρια για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας που ανέδειξε πρώτο βιβλίο σας. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά στο Μόντρεαλ προβάλουν καθόλου την ελληνική λογοτεχνία;
This comment has been removed by the author.
Αγαπητέ Βιβλιοφάγε,
Σας ευχαριστώ για τα συγχαρητήρια. Ευχαριστώ και τους φιλαναγώστες που ψήφισαν με ενθουσιασμό το βιβλίο μου.
Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης είναι ελάχιστα εδώ στο Μόντρεαλ. Υπάρχει μια εβδομαδιαία εφημερίδα , 3 ραδιοφωνικά προγράμματα και 1 τηλεοπτική εκπομπή. Δυστυχώς η μετανάστευση φθίνει και τα ελληνικά μιλιούνται και διαβάζονται όλο και λιγότερο απο τις νέες γενιές. Γι αυτό δεν γίνεται πολλή κουβέντα περί ελληνικού βιβλίου.
Ωστόσο, θα περίμενα απο τη δορυφορική ΕΡΤ, που πληρώνει ένα κάρο χρήματα σε δήθεν εκπομπές ομογενειακού ενδιαφέροντος, να φτιάξει εκπομπή ειδικά για το ελληνικό βιβλίο, ούτως ώστε οι ομογενείς τηλεθεατές να έρθουν σε επαφή με τη νέα ελληνική λογοτεχνική παραγωγή και να ευαισθητοποιηθούν ως προς το ελληνικό βιβλίο. Και δεν εννοώ εκπομπές αφ υψηλού ( κανείς δεν τις βλέπει αυτές) αλλά με μια πιό ανθρώπινη προσέγγιση προς τον κόσμο των συγγραφέων και των βιβλίων. Αλλα ποιός νιάζεται γι αυτά, είναι ψιλά γράμματα!
Αγαπητή Ιουστίνη καλά τα λέτε. Αλλά ούτε στην Ελληνική τηλεόραση δεν υπάρχουν τέτοιες εκπομπές που να απευθύνονται με τρόπο ανάλογο στο ελληνικό κοινό. Υπάρχει μια μόνο που προσπαθεί αλλά η θεαματικότητα είναι ελάχιστη. Χρειάζονται πρόσωπα με ιδιαίτερο ταλέντο ώστε να προσελκύσουν το κοινό και να ανεβάσουν τη θεαματικότητα για να μπορούμε να ισχυριστούμε ότι μια τέτοια εμπομπή έχει και κάποιο νόημα. Θα αναρτήσω κι εγώ τα πρώτα πέντε της ψηφοφορίας.
Post a Comment
<< Home